Τα 10 κλουβιά

 Ο στόχος της δραστηριότητας αναγνώριση, ταυτοποίηση των αριθμών μέχρι το 10. Συντονισμός ματιού χεριού και εξάσκηση των λεπτών χειρισμών. Περιβαλλοντική εκπαίδευση.  Στόχοι που τους συναντάμε στις  περισσότερες δραστηριότητες  ενός παιδαγωγικού προγράμματος παιδικού σταθμού ή νηπιαγωγείου. Κι όμως αυτή τη φορά εμπεριέχονται μέσα σε μια τόσο διαφορετική δράση! Η γνώμη μου είναι αυτή, αλλά διαβάστε παρακάτω για να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε μαζί μου.

Η ιστορία ξεκινάει με ένα γράμμα που στάλθηκε από τα πουλιά. Τα πουλιά που είχαν μεταναστεύσει το Φθινόπωρο και τώρα την Άνοιξη επέστρεψαν στο σπιτικό τους. Δυστυχώς το μέλλον για πολλά από αυτά είναι δυσοίωνο και τα συγκεκριμένα πραγματικά βρισκόντουσαν σε μια πολύ δύσκολη θέση. Στο γράμμα λοιπόν παρακαλούσαν τα παιδιά να τα βοηθήσουν να ελευθερωθούν γιατί βρίσκονταν φυλακισμένα μέσα σε 10 κλουβιά.

Όπως ήταν αναμενόμενο τα παιδιά αμέσως δέχτηκαν να τα βοηθήσουν. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες για να έχουν όλοι την ευκαιρία να ελευθερώσουν από ένα.

 Με τη σειρά διάλεξαν από ένα κλειδί, βρήκαν το κλουβί που είχε το λουκέτο με τον ίδιο αριθμό και προσπάθησαν να ξεκλειδώσουν το λουκέτο.

 Τα χεράκια τους μικροσκοπικά. Το ίδιο και το λουκετάκι με το κλειδάκι.

 Τόσο μεγάλη όμως η λαχτάρα τους να τα καταφέρουν που σύντομα το ένα μετά το άλλο κλουβί άνοιξε και ελευθερώθηκαν  με μιας τα πολύχρωμα πουλιά.

Κάθε ένα από αυτά έπρεπε να τοποθετηθεί στην αντίστοιχη φωλιά. 

Έπρεπε η φωλιά να έχει τον ίδιο αριθμό με το κλειδί και το λουκέτο. 

 Δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου. Στο τέλος λοιπόν όλοι μαζί άκουσαν από τον υπολογιστή το κελάηδισμα των πουλιών. Γιατί τα πουλιά ήταν ελεύθερα και χαρούμενα χάρη στην προσπάθεια των μικρών τους φίλων. 

Τώρα αν, όπως είπε μια φίλη, μάθουμε ότι τα παιδιά δεν έμειναν μόνο στην απελευθέρωση των μικρών πτηνών της ιστορίας και του παιχνιδιού μας, αλλά πηγαίνοντας σπίτι δοκίμασαν να κάνουν το ίδιο και με το καναρινάκι στο μπαλκόνι, αυτό είναι μια άλλη ιστορία!