Μιλάμε για αγάπη!!!!

Αγάπη είναι να εργάζεσαι σε ένα χώρο γεμάτο με πιτσιρίκια που τρέχουν τριγύρω σου κι εσύ να σκέφτεσαι ότι είσαι ο πιο τυχερός άνθρωπος πάνω στη γη επειδή κάνεις αυτό το επάγγελμα.



Στις 14 Φεβρουαρίου μιλήσαμε στην τάξη για το συναίσθημα της αγάπης. Αυτό που νοιώθουμε για τα πρόσωπα που βρίσκονται στο άμεσο οικογενειακό μας περιβάλλον. Για τα ζωάκια μας, για τα λουλούδια μας κάποιες φορές. Αρχικά ο λόγος τους έγινε εικόνα και στην συνέχεια γραφή. Κι αυτό γιατί πρώτα ζωγράφισαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και στην συνέχεια γράψαμε στο φύλλο εργασίας τι κάνουμε για τα πρόσωπα αυτά (ή τι τους αρέσει να κάνουνε μαζί τους). Με το φύλλο εργασίας : Αγάπη είναι....( προέκυψε μετά από μία συζήτηση με την αγαπητή Ελένη), ήθελα να δώσω την ευκαιρία στα παιδιά να εκφράσουν και να παρουσιάσουν τα συναισθήματά τους στο χαρτί.

Το συναίσθημα αυτό το συναντήσαμε ξανά. Μετά από δυο μέρες ασχοληθήκαμε και πάλι μαζί του, αυτή τη φορά όμως σε μια άλλη διάσταση. Το ψυχοσάββατο είναι η αφορμή για την συνέχεια του θέματος και τα κόλλυβα που θα ετοίμαζα το μέσο για να πάμε λίγο παραπέρα την σκέψη μας και τον προβληματισμό μας. Μπορεί γύρο μας να υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάμε, άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο και να τους το δείχνουμε, τι γίνεται όμως με αυτούς που έχουμε λατρέψει κι έχουν φύγει από τη ζωή; Μπορούμε άραγε να τους δείξουμε την αγάπη μας και την σκέψη μας;



Αυτό που με εντυπωσίασε στην όλη διαδικασία ήταν η αποδοχή του θέματος από τα παιδιά. Όλα είχαν κάποιον να αναφέρουν, ο οποίος δεν ήταν πια κοντά τους. Η Μελίνα που δεν είχε, μίλησε για τα ζώα της. Κατανόησαν τι είναι το ψυχοσάββατο, καθώς και για τα κόλλυβα ως μέσο έκφρασης της αγάπης μας προς τις ψυχές αυτές. Όπως και για την προσευχή στη λειτουργία από τον παππούλη την ημέρα αυτή.

Αυτός ήταν ο ένας λόγος που αγγίξαμε αυτό το τόσο ευαίσθητο θέμα. Ο άλλος ήταν η επίτευξη νοητικών διεργασιών. Και να τι εννοώ.

Έφτιαξα μια λίστα σε χαρτί με τις λέξεις των υλικών(με σειρά)

Καρτέλες με εικόνες των υλικών συνοδευόμενες από την αντίστοιχη λέξη.

Πρώτα έδειξα ένα ένα τα υλικά, τα ονόμασα και κάποια από αυτά τα μύρισαν και τα γεύτηκαν. Στη συνέχεια τους ζήτησα να παρατηρήσουν τη λίστα με τις λέξεις και να βρουν τι λέει «διαβάζοντας» την αντίστοιχη κάτω από την εικόνα της.

Τέλος ένα ένα παιδί ξεκινώντας πάντα από την αρχή της εικονολίστας, έπαιρνε από μια, πήγαινε στην κυρία Σπυριδούλα και ζήταγε το υλικό της εικόνας του, το έπαιρνε και το πρόσθετε στο μπολ. Στο τέλος κάποια από τα παιδιά δοκίμασαν τα κόλλυβα. Τους άρεσαν πολύ!!!

Ξέχασα να σας πω ότι χρειάστηκε να χτυπήσουν στο γουδί τα στραγάλια.

Η μέρα μου ολοκληρώθηκε, εκτός σταθμού, με τον εσπερινό! Εκεί η ατμόσφαιρα ήταν συγκινητική! Όλες οι κυρίες είχαν τοποθετήσει το "δώρο" τους μπροστά από το ιερό με τα κεράκια να λαμποκοπούν. Τόσα πολλά κεριά!!! Ο Παππούλης ανέφερε ένα ένα τα ονόματα και όλοι μαζί κάναμε μια προσευχή γι’ αυτούς και για μας. Να μας προστατεύουν, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνούμε.

Η σημερινή ανάρτηση, είναι διαφορετική.

Και μιλάει....για την αγάπη!!!