Τα 10 κλουβιά

 Ο στόχος της δραστηριότητας αναγνώριση, ταυτοποίηση των αριθμών μέχρι το 10. Συντονισμός ματιού χεριού και εξάσκηση των λεπτών χειρισμών. Περιβαλλοντική εκπαίδευση.  Στόχοι που τους συναντάμε στις  περισσότερες δραστηριότητες  ενός παιδαγωγικού προγράμματος παιδικού σταθμού ή νηπιαγωγείου. Κι όμως αυτή τη φορά εμπεριέχονται μέσα σε μια τόσο διαφορετική δράση! Η γνώμη μου είναι αυτή, αλλά διαβάστε παρακάτω για να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε μαζί μου.

Η ιστορία ξεκινάει με ένα γράμμα που στάλθηκε από τα πουλιά. Τα πουλιά που είχαν μεταναστεύσει το Φθινόπωρο και τώρα την Άνοιξη επέστρεψαν στο σπιτικό τους. Δυστυχώς το μέλλον για πολλά από αυτά είναι δυσοίωνο και τα συγκεκριμένα πραγματικά βρισκόντουσαν σε μια πολύ δύσκολη θέση. Στο γράμμα λοιπόν παρακαλούσαν τα παιδιά να τα βοηθήσουν να ελευθερωθούν γιατί βρίσκονταν φυλακισμένα μέσα σε 10 κλουβιά.

Όπως ήταν αναμενόμενο τα παιδιά αμέσως δέχτηκαν να τα βοηθήσουν. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες για να έχουν όλοι την ευκαιρία να ελευθερώσουν από ένα.

 Με τη σειρά διάλεξαν από ένα κλειδί, βρήκαν το κλουβί που είχε το λουκέτο με τον ίδιο αριθμό και προσπάθησαν να ξεκλειδώσουν το λουκέτο.

 Τα χεράκια τους μικροσκοπικά. Το ίδιο και το λουκετάκι με το κλειδάκι.

 Τόσο μεγάλη όμως η λαχτάρα τους να τα καταφέρουν που σύντομα το ένα μετά το άλλο κλουβί άνοιξε και ελευθερώθηκαν  με μιας τα πολύχρωμα πουλιά.

Κάθε ένα από αυτά έπρεπε να τοποθετηθεί στην αντίστοιχη φωλιά. 

Έπρεπε η φωλιά να έχει τον ίδιο αριθμό με το κλειδί και το λουκέτο. 

 Δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου. Στο τέλος λοιπόν όλοι μαζί άκουσαν από τον υπολογιστή το κελάηδισμα των πουλιών. Γιατί τα πουλιά ήταν ελεύθερα και χαρούμενα χάρη στην προσπάθεια των μικρών τους φίλων. 

Τώρα αν, όπως είπε μια φίλη, μάθουμε ότι τα παιδιά δεν έμειναν μόνο στην απελευθέρωση των μικρών πτηνών της ιστορίας και του παιχνιδιού μας, αλλά πηγαίνοντας σπίτι δοκίμασαν να κάνουν το ίδιο και με το καναρινάκι στο μπαλκόνι, αυτό είναι μια άλλη ιστορία!

ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ!!!

Ως Βρεφονηπιαγωγός συμπαραστέκομαι και συμμετέχω στην κοινή αντίδραση των Νηπιαγωγών σε όλα όσα σχεδιάζονται για το Δημόσιο Νηπιαγωγείο:

ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ!!!

Εντελώς αιφνιδιαστικά το Υπουργείο Παιδείας καταθέτει στις 12-4-2016 ένα σχέδιο νόμου που στην ουσία καταργεί την προσχολική αγωγή.

Τα προβλήματα που απασχολούν το νηπιαγωγείο σήμερα όπως η εφαρμογή του ωραρίου των Νηπιαγωγών (διανύουμε τον τέταρτο χρόνο από την ψήφιση του νόμου και δεν έχει εκδοθεί υπουργική απόφαση για την εφαρμογή του) το κτιριακό, η αποδυνάμωση του Ολοήμερου και άλλα πολύ σημαντικά θέματα όχι μόνο δεν απασχολούν καθόλου το υπουργείο αλλά βρήκαν τρόπο να τα λύσουν με μιας. Καταργώντας εντελώς το νηπιαγωγείο.

Με το νέο σχέδιο ο ελάχιστος αριθμός των 7 νηπίων για την ίδρυση-λειτουργία Νηπιαγωγείων αυτόματα θα διπλασιαστεί για Νηπιαγωγεία αστικών περιοχών τα οποία θα λειτουργούν μόνο αν έχουν 14 νήπια! Για τις ημιαστικές περιοχές και την επαρχία θα αποφασίζουν οι περιφερειακοί διευθυντές για το ποιο Νηπιαγωγείο θα χαρακτηρίζεται ως απομακρυσμένο.

Εμείς οι νηπιαγωγοί παλεύουμε με όλες τις δυσκολίες χρόνια τώρα, χωρίς θεσμοθετημένο ωράριο, χωρίς ανάσα ούτε στα διαλείμματα, με στοιβαγμένα 25 παιδιά μέσα σε μια τάξη στις μεγάλες πόλεις και στις περισσότερες περιπτώσεις σε άθλια κτήρια.

Ίδρυσαν ολοήμερα νηπιαγωγεία χωρίς υποδομές και χρήματα κι όμως αυτά οργανώθηκαν χάρη στην αποφασιστικότητα και το μεράκι των νηπιαγωγών χωρίς καμία βοήθεια.

Με το νέο αυτό μέτρο στα μεγάλα αστικά κέντρα θα στριμώχνονται στην καλύτερη περίπτωση ως και 27 νήπια στις τάξεις ενώ τα χωριά θα ερημώσουν. Ακόμα κι αν στον ελάχιστο αριθμό των 14 νηπίων συμπεριλαμβάνει και τα προνήπια πάλι το πρόβλημα είναι τεράστιο γιατί στα περισσότερα χωριά ,τα νηπιαγωγεία λειτουργούν με 8 έως 10 με 11 παιδιά νήπια-προνήπια.

Να τους σταματήσουμε και να σχεδιάσουμε τη δική μας εκπαιδευτική πολιτική για το Νηπιαγωγείο με βάση το Νηπιαγωγείο που οραματιζόμαστε! Γιατί μόνο εμείς έχουμε τη δύναμη που μας δίνει η δουλειά μας καθημερινά, ο αγώνας μας!

Ζητάμε:

Η γιορτή της μανούλας

Όλες εμείς οι μανούλες έχουμε την τιμητική μας την Κυριακή. Οι μανούλες, που τόσο πολύ κουραζόμαστε, και κοπιάζουμε γι’ αυτούς που αγαπούμε! Για την οικογένειά μας, για τα παιδιά μας! Το πολυτιμότερο αγαθό!

Γι’ αυτές τις μανούλες δουλέψαμε με θέρμη τις τελευταίες μέρες. Κι αυτό προκειμένου να φτιάξουμε το καλύτερο δώρο γι’ αυτές.

Και να πώς ξεκίνησε η κατασκευή του δώρου μας.

Πρώτα βάψαμε τους καμβάδες με παλ αποχρώσεις. Το κάθε παιδί διάλεξε το χρώμα που ήθελε.

 Στη συνέχεια κάναμε τούβλινες σφραγίδες με σφουγγάρι πάνω στον καμβά. Πρώτα όμως δοκιμάσαμε να φτιάξουμε το τούβλινο σπιτάκι για εξάσκηση. Καλά τα πήγαμε!

Επόμενο βήμα να βάψουμε την μπλούζα της ασπρόμαυρης φωτογραφίας μας.

 Να σας πω όμως λίγα λόγια για τις φωτογραφίες αυτές.  Αφού τραβήξαμε όλα τα παιδιά κοντινές φωτογραφίες σε κάποιο φωτεινό σημείο της τάξης μας, στη συνέχεια με την βοήθεια του word, έγινε επεξεργασία (περικοπή, αποχρωματισμός, μεγέθυνση) προκειμένου να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα που βλέπετε και στις φωτογραφίες. Αποθηκεύτηκε το αρχείο σε ένα στικάκι και έγινε εμφάνισή τους σε γειτονικό βιβλιοπωλείο με 10 λεπτά τη μία. Πάντα ασπρόμαυρες. Κόπηκαν γύρω γύρω. Και τέλος κολλήθηκαν πάνω στον καμβά που είχε τις τούβλινες σφραγίδες. Έτσι έμοιαζε σαν το παιδί να καθόταν μπροστά από ένα τοίχο.

Στο πάνω μέρος γράφτηκε με τέμπερα το μήνυμα που θέλανε να φωνάξουν στη μαμά τους: Μανούλα σ’ αγαπώ!!! Όταν στέγνωσε έγινε επίστρωση με ένα στρώμα ατλακόλ για να το σταθεροποιήσουμε καλύτερα. Ξεκινάμε από το πρόσωπό, στη συνέχεια στα μαλλιά, στον τοίχο και αφήνουμε τελευταία την μπλούζα γιατί όταν περνάς μια βαμμένη με μαρκαδόρο επιφάνεια, πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο μαρκαδόρος ξεβάφει. Όμως αυτό το ξέβαμμα το εκμεταλλευόμαστε με έναν άλλο τρόπο! Περνάμε με αυτό κάποιο σημείο του προσώπου του παιδιού που θέλουμε να χρωματίσουμε ελαφρά. Όπως για παράδειγμα τα μάγουλα των κοριτσιών, τα μαλλιά, τα μάτια.

Μαλλιά...

Μάγουλα!
(για κάποιο λόγω, τις συγκεκριμένες φωτογραφίες
ο μπλογκερ τις θέλει ανάποδα!!!!!!!!!!)

Έτσι για παράδειγμα,  η κίτρινη μπλούζα χρησιμεύει και για το βάψιμο των μαλλιών των παιδιών που έχουν ξανθά μαλλιά. Τέλος ρίχνουμε λίγη χρυσόσκονη στο μήνυμα του πίνακα. Όταν πια έχει στεγνώσει, μπορούμε να κολλήσουμε μερικά αστραφτερά αυτοκόλλητα και κουμπάκια.

Ταυτόχρονα με την προετοιμασία του πίνακα, κάναμε και ένα φύλλο εργασίας προγραφής. Δόθηκε κι αυτό σήμερα, συνοδεύοντας τον πίνακα. Έγραψαν, μαμά σ’ αγαπώ. Κι επειδή δεν γνωρίζουν ακόμα γραφή(είναι πολύ μικρούλια ακόμα), «γράψανε» πάνω στις τελίτσες που στο σύνολο έγραφαν το μήνυμα στην μανούλα τους. Έβαψαν το πλαίσιο κι έτοιμο! Τυλίχτηκε σε ρολό και δέθηκε με ένα χρυσό σπάγκο και μια καρδιά.

Τραγουδήσαμε με τη βοήθεια του μικροφώνου ένα  τραγούδι για την μανούλα. (έχω αναφερθεί για τα τραγούδια της εορτής αυτής σε προηγούμενη αναρτηση).

Από μικρά παιδιά κρύβουμε
έναν Ρουβά μέσα μας!

Κλείνοντας θα μιλήσω ως μητέρα τριών αξιολάτρευτων παιδιών. Γιατί έτσι είναι τα παιδιά για κάθε μητέρα. Τρία παιδιά που με μικρά ή μεγάλα κατορθώματα με κάνουν να νιώθω περήφανη και γεμάτη ικανοποίηση γι’ αυτά που έχουν καταφέρει. Για την προσωπικότητά τους για τον ψυχικό τους κόσμο!

 Εγώ ως μητέρα, οφείλω μέσα από την καρδιά μου να δίνω στο καθένα χωριστά ευχές για την πορεία τους, από αυτές που θα τα συνοδεύουν σε όλη την διάρκεια της ζωής τους και σε κάθε τους απόφαση.

Να εύχεσαι και να κυνηγάς τα όνειρά σου

Να έχεις βλέμμα καθαρό και ζωντανό

Να παίζεις με την ζωή και να της χαμογελάς

Να προσφέρεις

Να πιστεύεις στο καλό

Να ενθουσιάζεσαι, να ανυπομονείς

Να δουλεύεις με τα χέρια, το σώμα και το νου

Να αισθάνεσαι και να το δείχνεις

Να αγαπιέσαι και να αγαπάς

Να μην φοβάσαι να βραχείς, να στεγνώνεις και να συνεχίζεις

Να συνεργάζεσαι

Να έχεις φίλους να πηγαίνεις μαζί αλλά και μόνος

Και να γελάς πάντα με την καρδιά σου, να κάνεις τον κόσμο ευτυχισμένο.

Μερικά από τα δώρα που πήρα εχτές από τα παιδάκια μου!

Ο Μάης έφτασε....

Ο 3ος Παιδικός Σταθμός Κορυδαλλού 

σας εύχεται καλό μήνα 

και καλή Πρωτομαγιά! 

Τα παιδιά εύχονται κι αυτά με τη σειρά τους!

Τα παιδιά έβαψαν ομπρέλα και μπαστούνι
κι έκοψαν τους κύκλους και τα φύλλα

Να περάσετε όλοι όμορφα!

Πασχαλινές κατασκευές

Μια εβδομάδα πριν την Μεγάλη εβδομάδα του Πάσχα κι εμείς είμαστε έτοιμοι για τις πασχαλινές κατασκευές μας. Σας παρουσιάζω τα προσχέδια αυτών.

Η κάρτα μας. 

Η γλάστρα είναι "τσεπούλα" μέσα στην
οποία μπαίνει η κάρτα.

Όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, το κάτω μέρος
των αυγών μπαίνει μέσα στην γλάστρα. Εκεί πάνω
γράφουμε την ευχή.

 Το κάθε αυγό κόβεται και στην συνέχεια στολίζεται με μαρκαδόρο από κάθε παιδί(προγραφικές ασκήσεις).
Ο φιόγκος που διακοσμεί την γλάστρα μπορείτε να δείτε αναλυτικά πώς φτιάχνεται εδώ. Το όνομα πάνω στην μαύρη ετικέτα γράφτηκε με μπλάνκο στυλό.
Τα πατρόν για την κάρτα:

Για καλαθάκι θα χρησιμοποιήσουμε τα πήλινα από το γιαούρτι. Φτιάχνουμε την κοτούλα, την κολλάμε στο πήλινο, μπροστά τα ποδαράκια και είναι έτοιμη.

Η επόμενη κατασκευή δεν είναι από αυτές που θα κάνουμε μέσα στην τάξη. Είναι ένα πασχαλινό δώρο για τις καλές μου φίλες. Όχι βέβαια ότι δεν θα μπορούσε να γίνει από τα παιδιά. Εγώ θα σας παρουσιάσω τον τρόπο με τον οποίο την έφτιαξα και στην συνέχεια με τι τροποποιήσεις θα μπορούσε να γίνει ακόμα και μέσα στην τάξη.

Καταρχήν τα υλικά που χρησιμοποίησα ήταν:
Ένα χαρτόκουτο μπεζ-καφέ
Μαρκαδόρο ανεξίτηλο
Μπλάνκο στυλό
Κιμωλία
Σπάγκο
Λινάτσα
Μαγνήτη
Και τέλος ένα ειδικό αυτοκόλλητο για μαυροπίνακα σαν κι αυτό

Το πατρόν για την κοτούλα

Αυτό το σχέδιο θα γίνει με το αυτοκόλλητο του μαυροπίνακα.

Κόβουμε το πατρόν πάνω στο χαρτόκουτο, σχεδιάζουμε μια μαύρη γραμμή περιμετρικά, κολλάμε το αυτοκόλλητο, κάνουμε τις άσπρες και τις μαύρες βουλίτσες. Στο πίσω μέρος (στην ουρά) ανοίγουμε μια τρύπα, μέσα από την οποία περνάμε ένα σχοινί στο οποίο θα κρέμεται μισή κιμωλία. Το σχοινί να είναι τόσο όσο χρειάζεται για να μας επιτρέπει να γράφουμε σε όλη την επιφάνεια του πίνακα. Όταν δεν θα θέλουμε να γράφουμε μπορούμε να μαζεύουμε την κιμωλία μέσα στην θηλιά που δημιουργείται στο δέσιμο του σπάγκου με τον πίνακα.

Με το άσπρο μπλάνκο κάνουμε βουλίτσες γύρω από την κοτούλα μας.

Γύρω -γύρω σχεδιάζουμε μια μαύρη γραμμή
με τον ανεξίτηλο προκειμένου να τονίσουμε το σχέδιο
της κότας, αλλά και για να μην φαίνεται το κόψιμο της χαρτόκουτας.

 Τέλος φτιάχνουμε ένα φιόγκο(εδώ χρησιμοποίησα λινάτσα) και τον κολλάμε κάτω από το λειρί της κότας μας.Α! Η κατασκευή αυτή με ένα μαγνητάκι στο πίσω μέρος μπορεί να κολληθεί πάνω στο ψυγείο!

Προσαρμογή της κατασκευής για μικρά χεράκια.

 Εάν δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το συγκεκριμένο αυτοκόλλητο, μπορούμε να βάλουμε χαρτόνι μαύρο ή να το βάψουμε με τέμπερα(σε αυτές τις περιπτώσεις δεν θα λειτουργεί η κοτούλα σαν μαυροπίνακας, απλά θα δίνει την αίσθηση αυτού. Τα παιδιά θα γράψουν την ευχή και το όνομά τους με την κιμωλία, αλλά θα ήταν καλό να μην σβήνουν και ξαναγράφουν καθώς το αποτέλεσμα δεν είναι το ίδιο). Ή ακόμα να φτιάξετε μόνοι σας μπογιά για μαυροπίνακα. Μπορείτε να δείτε εδώ πώς φτιάχνεται.
 Όσον αφορά τα άσπρα σημαδάκια, αυτά μπορούν να γίνουν με άσπρη τέμπερα και μπατονέτες. Μπορούμε να κάνουμε πιο μεγάλη την κοτούλα (όμως δεν θα μεγεθύνετε  το "φτερό") κι έτσι να μείνει περισσότερος χώρος ακάλυπτος για σχεδιασμό από τα παιδιά.

Σύντομα θα δείτε τη δουλειά των παιδιών.